Abdulvahit Kuzeci'ye

ABDULVAHIT KUZECI'YE

Abdülvahit adı Küzeci şanı
Türkmeneli yurdu canı vatanı
Her yerde söylenir namı nişanı
Onunla tanındı Kerkük Divanı.

Babası mektebe gönderdi onu
Derste ilgi çekti sesinin tonu
Okuldan camiye değişti yönü
İptida okudu yüce Kuran’ı.

Musul İbrahimî Harput Şirvânî
Urfa’nın Mesnevisi Isfahan’ı
Kerkük’tür hoyratın gerçek vatanı
Oradadır türkülerin harmanı.

Allah onu hoyrat için yarattı
Dili türkü beste sözü hoyrattı
Sesiyle gazele bin iksir kattı
Dünya görmedi böyle gazelhanı.

Eşsizdi duruşu tavrı edası
Kendine hastı zalim Muçulası
Oydu Beşirî’nin büyük ustası
Bütün Türkmeneli onun hayranı.

Eli kulağında okudu durdu
Sevgisi kapladı bütün bir yurdu
Türkmen adını dünyaya duyurdu
Avazı çınlattı Azerbaycan’ı.

Okurken şenlenir bahçeler bağlar
Çiçekler nazlanır bülbüller ağlar
Yeşile boyanır karşıki dağlar
Namı sardı İran ile Turan’ı.

Küsünce yârinden gelirdi dile
Bir Yolcu söylerdi bir Ömergele
Muhalif yangını düştü gönüle
Su serpti sönmedi dil-i suzanı.

Kürdiyle seslendi aşkı uyandı
Kerem yandı ise kendi dayandı
Sonunda her yanı tutuştu yandı
Alev alev arşa çıktı dumanı.

Matarı okudu Mazan okudu
Nağmeleri nakış gibi dokudu
Nobatçı’da bülbül oldu şakıdı
Kırlarda gezerek bahar zamanı.

Sevdiği makamlar Rast Segâh Bayat
Cemil Beşir ile alırdı kanat
Şakırdı söylerdi bülbüle inat
Sağında görseydi İlham Merdan’ı.

Vahit’le toplanır düğün alayı
Görünür uduyla Memed Kalayı
Hoyratlar kaplarken Eski Yakayı
Yankılanır Korya Cırıt Meydanı.

Herkesi gittiği yere yığardı
Gökyüzüne bir ay gibi doğardı
Helhele sesleri göğe ağardı
Kadınlar doldurur damı eyvanı.

Ahından Kale Çay Avcı inledi
Piryadî Şaturlu Çukur dinledi
Sesi gök kubbede çın çın çınladı
Musalla’da göğe çıktı figanı.

Gazeli hoyratı özüne hastı
Saba’sı Bayat’ı özüne hastı
Hüseynisi Rast’ı özüne hastı
Sesiyle inletti udu kemanı.

Başı dik yaşadı hür vatanında
Herkesi mest etti öz zamanında
Sesiyle seçildi er meydanında
Hoyrat vadisinin başpehlivanı.

Kimse yetişmedi onun şanına
Yurdu için ateş saldı canına
Kadir Mevla’m onu aldı yanına
Gelince Divandan yüce fermanı.

Türkmenlerin dili Vahit Küzeci
Yurdumun bülbülü Vahit Küzeci
Oğuz der sevgili Vahit Küzeci
Ölümün ağlattı bütün cihanı.

Osman OĞUZ.

# Yrak türkmenleriniñ "Kardeşlik" žurnalyndan.