Bahar

BAHAR

Ine, bahar, duýgyň joşýan pillesi,
Kalbym gezim edýär galkyp howada.
Bulutlaryň aýlanan dek kellesi,
Birden gelip, sumat bolýar şo bada.

Ýagyş damjalary oýkar zemini,
Ýeller bolsa haýyr-heläk ýelpeşip.
Güneş nury  onuň adyl emini,
Mähir  berýär toprak bilen elleşip.

Geline tutduryp   ýaşyl  ýaglygy,
Gaýyny diýýän dek aýyp bor ýaşyn.
Ýylam bahar pasla berýär şalygy,
Şo bada büreýär tebigat  başyn.

■ ÝENE BAHAR

Guşlar dynman göterişip çöpleri,
Ýasaýarlar agaçlarda  höwürtge.
Oglanjyklar agaç atda, gepleri:
-Yza galdyň, başarýaňmy, öňürt-dä!

Bir köýnekli bolman-durmaz oňşubam,
Sowuk däldir, belet Bahar ýeline.
Ýolum düşse diýýär hökman goňşulam,
-Gel, pylanjan, dadyp gid-ä semene.

Bahar galamyny alypdyr ele,
Boýan şekillerniň  al-ýaşyl reňki.
Bu gün düze çykdym dostlarym bile,
Uludan dem aldym, gygyrdym: -Meňki...

Ýene bahar, arzuwlarym dyrjaşyp,
Köňülde agaç deý pyntykla:r çensiz.
Ýöne gussam bagtyma bo:r çyrmaşyk,
Sebäp, şu zatlaryň barysy sensiz.

Ahmet ARAZOW.