«Bürgüt küýsäp çykdym daga...»

BÜRGÜT KÜÝSÄP ÇYKDYM DAGA

Bürgüt küýsäp çykdym daga,
Owadan – bürgüt gursagyn.
Mertleri ýada salmaga,
Bürgütdir humana agyn.

Oýan-ha, çal daglar, oýan!
Oýansyn gubarly göwün!
Nije mertler başyn goýan
Ýeriñ ýüzi düwün-düwün.

Gün nuruna çykyp bärden,
Göründi bürgüt pel-pelläp.
Göýä çykyp bir mazardan,
Dur ol öz jesedin ýelpäp.

• ERTЕKI

Gulakdan uzakda, gözlerden gizlin,
Dag içinde, bir gowakda, birmahal,
Biri-birisine gazaby gyzgyn,
Ýarag çekişipdir, ölüpdir biri.
Dirisi – gowakdan gidipdir ümsüm,
Ýaragny süpürip, sümsüldäp assa,
Ümsümlik sorapdyr: ”Eý, ganhor, kimsiñ?!”
Görse, hiç kim ýokmuş. Ganhor garasa,
Daglar somalyp dur, daşlar göz bolup,
Mölerip seredýär dirä hem ölä.
Gan ysyny kowýar şemal gozganyp,
Bu ýeri ne oba, ne-de öwlüýä.
Gowak garañkyrap, al şapak solup,
Dagy tümlük basýar, turýar harasat,
Gara ýel sowuryp çañy-tozany,
A sübsegär şemal – gömýär biperwaý:
Öleniñ özüni, diriñ yzyny.

Bapba GÖKLEŇ.